Art Festiwal 2022 Horyniec Muzyki
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Pieśni Ziemi i Nieba
koncert Oleny Leonenko8 sierpnia, godz. 21.00, Amfiteatr w Horyńcu-Zdroju
Olena Leonenko (narracja, śpiew, przeszkadzajki), Wojciech Lubertowicz (bębny obręczowe, duduk),
Leszek Żądło (saksofon)
Koncert w wykonaniu legendarnej ukraińskiej pieśniarki Oleny Leonenko, której na scenie towarzyszyć będą: muzyk multiinstrumentalista Wojciech Lubertowicz i gościnnie saksofonista Leszek Żądło. W autorskim repertuarze Oleny Leonenko znalazły się stare i prastare pieśni Ukrainy, śpiewane w różnych jej zakątkach od wiosennej równonocy do letniego przesilenia. Usłyszymy opowieści o: stworzeniu świata, upartej staruszce zimie, która nie chce odejść, pięknej córce Wiosny – Panny Leli, która szyje koszulę swojemu ukochanemu Jaryłe (Słońcu), o rusałkach, ogórkach i złotej pszenicy.
Olena Leonenko
ur. 1966 w Kijowie, od 1990 mieszkająca na stałe w Polsce – ukraińska pieśniarka, kompozytorka muzyki teatralnej, choreografka, aktorka, pedagożka śpiewu i ruchu scenicznego.Skomponowała muzykę do ponad 20 przedstawień teatralnych i telewizyjnych oraz filmów dokumentalnych. Pracowała m.in. Z Gustawem Holoubkiem, Zbigniewem Zapasiewiczem, Krystianem Lupą, Józefem Opalskim, Agnieszką Glińską, Krzysztofem Warlikowskim. W 2004 roku Gustaw Holoubek zaprosił ją do współpracy z Teatrem Ateneum. Monodramy muzyczne: Noc z Wertyńskim, Ech raz jeszcze raz, czyli taniec z pamięcią powstały pod opieką artystyczną Gustawa Holoubka i literacką Janusza Głowackiego. Kolejne przedstawienie muzyczne – Jesienin – wg scenariusza Janusza Głowackiego wyreżyserował Józef Opalski. Ma w repertuarze ponad pięćset ludowych pieśni rosyjskich, ukraińskich, żydowskich i polskich. Zagrała w filmach: W ciemności Agnieszki Holland, Boisko bezdomnych Katarzyny Adamik, Rewers Borysa Lankosza . Była stypendystką Amerykańskiego Institute for Democracy in Eastern Europe i dwukrotną stypendystką Fundacji im. Stefana Batorego.Powołała do życia grupę teatralną „Wydybaj” – podróżując wraz z nią po zakątkach całej Ukrainy, poszukiwała najdawniejszych źródeł ukraińskiej kultury, pozostałości pogańskich zwyczajów i rytuałów, badała technikę rytualnego śpiewu i gromadziła pieśni. Złożyły się one na jej późniejszy szczególny i niepowtarzalny repertuar – ponad 500 pieśni ukraińskich, żydowskich, rosyjskich z gromadzonej przez nią w ciągu całych lat skarbnicy. Występowała z wieloma recitalami w Polsce oraz w Mediolanie, Paryżu, Berlinie, Pradze i Kijowie. W 2005 została odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Szerokiej publiczności znana z postaci Oksany w serialu „Barwy szczęścia” Ilony Łepkowskiej i Tadeusza Lampki. Jest wdową po zmarłym w 2017 roku pisarzu Januszu Głowackim.
Wojciech Lubertowicz
reżyser dźwięku i multiinstrumentalista. Absolwent Wydziału Reżyserii Dźwięku Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Specjalizuje się w grze na etnicznych instrumentach perkusyjnych (bębny obręczowe, darbuka, tombak, cajon), oraz dętych (duduk, ney). Działa na pograniczu stylów i gatunków muzycznych, współpracując zarówno z artystami związanymi z muzyką dawną (Il GiardinoD’Amore, Sabionetta, Alta), folkową (m.in. Maria Pomianowska, Mosaic, Karolina Skrzyńska, Angela Gaber), tradycyjną (Warszawsko-Lubelska Orkiestra Dęta, Monodia Polska), czy jazzową i alternatywną (Zawartko/Piasecki, PhillipBracken). Ma na swoim koncie ponad 30 nagrań płytowych i koncerty na czterech kontynentach. Obecnie w ramach studiów doktoranckich powadzi badania nad współczesną techniką gry na bębnach obręczowych w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie.
Leszek Żądło
wybitny polski muzyk jazzowy, od lat 70. mieszkający w Monachium, uważany za jednego z najważniejszych muzyków austriackiej i niemieckiej sceny jazzowej. Grał ze znakomitymi muzykami jazzowymi na całym świecie. Założył m.in. The Leszek Zadlo Ensemble (1972), z którym nagrał w 1973 r. swój debiutancki winyl Inner Silence, Leszek Zadlo Quartett (1974), z którym nagrał Thoughts, a w czasie stanu wojennego – Polski Jazz Ensemble. Występował w różnych konstelacjach bigbandowych na scenach jazzowych ponad 40 krajów świata, nagrał – jako lider bądź sideman – ponad 100 płyt. Do dzisiaj koncertuje z założonym przez siebie w 2009 r. European Art Ensemble. Dzielił się swą wiedzą i umiejętnościami wykładając na akademiach muzycznych w Würzburgu, Monachium i Krakowie. Interesował się również projektami muzyki filmowej i teatralnej. Odznaczony medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis i Oskarem „za całokształt” przez Stowarzyszenie Jazzowe Melomani . Również „Solidarność” przyznała mu medal dziękczynny za działania na rzecz podziemia. Prywatnie związany był z polską aktorką Barbarą Kwiatkowską-Lass, z którą łączyło go głębokie uczucie, przyjaźń i wspólne ponad 20-letnie życie, i dla której skomponował i nagrał, po jej nagłej śmierci, płytę Miss B.
Krzysztof Antkowiak Solo
10 sierpnia, godz. 21.00, Amfiteatr w Horyńcu-Zdroju
Przedstawiamy solowy występ Krzysztofa Antkowiaka, który przy akompaniamencie pianina i sampli płynnie przechodzi z rytmicznych i transowych klimatów do bardzo lirycznych ballad. W swoim występie nawiązuje do kilku muzycznych epok od współczesnych brzmień do lat 70` i 80`. Charakterystyczna i rozpoznawalna barwa głosu oraz ważne teksty sprawiają że koncert ma swój własny i niepowtarzalny styl. W koncercie usłyszymy przekrojowy materiał z twórczości artysty m.in. utwory do których teksty napisał Grzegorz Ciechowski, jak i utwory Toma Waitsa w tłumaczeniach Romana Kołakowskiego, Bułata Okudżawy i wielu innych.
Krzysztof Antkowiak
wokalista, pianista, kompozytor, producent muzyczny. Jest jednym z najbardziej charakterystycznych i charyzmatycznych wokalistów swojego pokolenia. Popularność́ zdobył jako nastolatek pod koniec lat 80-tych utworem Zakazany owoc. Współpracował z Grzegorzem Ciechowskim, z którym nagrał płytę Delfin, Edytą Górniak i Justyną Steczkowską. Równolegle pisał muzykę̨ do filmów dokumentalnych oraz komponował dla innych wykonawców. Występował również w filmach i serialach TV.
W 2015 roku powrócił projektem muzyczny SIMPLEFIELDS, inspirowanym brzmieniami lat 60. i 70. zgrabnie nasyconym jazzem, soulem, funkiem i swingiem. Efektem pracy była nowa płyta Dirt on TV. Album podbił serca słuchaczy Trójki i nie tylko. Krzysztof był uczestnikiem II edycji programu telewizyjnego Twoja Twarz Brzmi Znajomo (Polsat).
W roku 2020 Krzysztof Antkowiak za płytę Zostanie mi muzyka z własnymi kompozycjami do słów ks. Piotra Pawlukiewicza otrzymał Platynową Płytę.
Cosmic Silence
Leszek Żądło & Joachim Mencel
11 sierpnia, godz. 21.00, Amfiteatr w Horyńcu-Zdroju
Kosmiczna, planetarna i autorska zarazem improwizacja muzyczna w wykonaniu dwóch wybitnych muzyków polskiej i zagranicznej sceny jazzowej – Leszka Żądło (saksofon) i Joachima Mencla (lira korbowa). Każda z planet naszego Układu Słonecznego brzmi – ma sobie tylko przypisaną częstotliwość dźwięku. Te dźwięki właśnie stały się inspiracją do powstania kilkunastu niezwykłych utworów muzycznych, które po raz pierwszy wybrzmiały na koncerciew Warszawie, w Mazowieckim Instytucie Kultury, w grudniu 2021 roku, w ramach obchodów Roku Lema.
Leszek Żądło
wybitny polski muzyk jazzowy, od lat 70. mieszkający w Monachium, uważany za jednego z najważniejszych muzyków austriackiej i niemieckiej sceny jazzowej. Grał ze znakomitymi muzykami jazzowymi, m.in. Albertem Mangelsdorffem, Joachimem Kühnem, Dexterem Gordonem, Artem Farmerem, Friedrichem Guldą, Rainerem
Glasem, Januszem Muniakiem, Zbigniewem Seifertem, Leszkiem Kułakowskim, Janem Jarczykiem, Włodkiem Pawlikiem, z sekstetem George’a Russella, z Elvin Jones Jazz Machine i wieloma innymi. Założył m.in. The Leszek Zadlo Ensemble (1972), z którym nagrał w 1973 r. swój debiutancki winyl Inner Silence, Leszek Zadlo Quartett (1974), z którym nagrał Thoughts, a w czasie stanu wojennego – Polski Jazz Ensemble. Występował w różnych konstelacjach bigbandowych na scenach jazzowych ponad 40 krajów świata, nagrał – jako lider bądź sideman – ponad 100 płyt. Do dzisiaj koncertuje
z założonym przez siebie w 2009 r. European Art Ensemble. Dzielił się swą wiedzą i umiejętnościami wykładając na akademiach muzycznych w Würzburgu, Monachium i Krakowie. Interesował się również projektami muzyki filmowej i teatralnej. Napisał muzykę z Clausem Bantzerem do filmu Petera Lilienthala Das Schweigen des Dichters (Milczenie poety) oraz dla Pawła Pawlikowskiego do filmu Trumna Charlie’ego Chaplina. Nagrał też muzykę do filmu krakowskiej Oficyny Filmowej Galicja Czarodzieje Honoratki
w reż. Leopolda Rene Nowaka. Wolna Polska przywróciła Leszkowi Żądło polski paszport, w 2016 r. MKiDN uhonorowało go medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis,
a Stowarzyszenie Jazzowe Melomani Oskarem „za całokształt”. Również „Solidarność” przyznała mu medal dziękczynny za działania na rzecz podziemia (m.in. za wsparcie finansowe, za Festiwal Jazz Solidarność i programy jazzowe dla Radia Wolna Europa). Prywatnie związany był z polską aktorką Barbarą Kwiatkowską-Lass, z którą łączyło go głębokie uczucie, przyjaźń i wspólne ponad 20-letnie życie, i dla której skomponował i nagrał, po jej nagłej śmierci, płytę Miss B.
Joachim Mencel
pianista, lirnik, kompozytor, producent muzyczny, dr hab. – adiunkt w Akademii Muzycznej w Krakowie, odznaczony m. in. Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, nazywany „romantykiem polskiej pianistyki jazzowej”. Ukończył studia na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Grał m. in. w zespołach Janusza Muniaka (CD „Contemplation”), Andrzeja Cudzicha (CD „Simple Way”) i Nigela Kennedy’ego. Regularnie współpracuje z amerykańskim klarnecistą Bradem Terrym (płyty „Allabout spring”, “Colorado”, „Live in Fort Andross”). Ceniony aranżer muzyki wokalnej, pisał i aranżował piosenki dla Ewy Bem (wszystkie piosenki na albumie “Kakadu”), Mieczysława Szcześniaka, Anny Marii Jopek czy zespołów New Life’m i El Greco. Mencel jest autorem kantaty jazzowej na chór, orkiestrę i solistów „Miłość mi wszystko wyjaśniła”, a także muzyki do filmów, spektali baletowych i pantomimy. Obecnie koncertuje solo z programem utworów na fortepian oraz na lirę, a także występuje ze swoim kwintetem, z którym wykonuje kompozycje własne inspirowane tańcami ludowymi. W roku 2018 oficyna For Tune wydała płytę z tym materiałem o tytule „Artisena”.
Joachim Mencel koncertował w wielu krajach Europy, Ameryki, Afryki i Azji, m. in. z autorskim projektem jmTrio (CD “Interludium”). Ponadto współpracował z wieloma cenionymi muzykami, byli wśród nich m. in. Lee Konitz, Dino Saluzzi, Richard Galliano, DaveLiebman, David Friedman, Eddie Henderson, RonnieBurrage, Charlie Mariano, Rufus Reid, Terry Clarke, Zbigniew Namysłowski, VitoldRek, Jarosław Śmietana. W kwietniu 2019 roku w Nowym Jorku Joachim Mencel zarejestrował materiał muzyczny przeznaczony na płytę „Brooklyn Eye”, która ukaże się w drugiej połowie 2020 roku. Kompozycje autorskie lidera zagrali wybitni muzycy, których Mencel ceni i podziwia od wielu lat: Steve Cardenas, Scott Colley i Rudy Royston.
Jego portret
Włodzimierz Nahorny
12 sierpnia, godz. 21.00, Amfiteatr w Horyńcu-Zdroju
Koncert Jego portret jest uhonorowaniem pracy Włodzimierza Nahornego, jednego
z najwybitniejszych polskich muzyków i kompozytorów. Tytuł tego przedsięwzięcia to oczywiście przywołanie utworu Włodzimierza Nahornego, który stał się standardem polskiej muzyki rozrywkowej. Jego portret, do którego słowa napisał Jonasz Kofta, na przestrzeni lat doczekał się setek interpretacji. Warto zaznaczyć, że w 2022 roku ta wyjątkowa kompozycja świętuje swoje 50. urodziny!
Podczas koncertu zabrzmią najważniejsze utwory kompozytora, które Włodzimierz Nahorny wykona w towarzystwie Nuli Stankiewicz (śpiew), Janusza Strobla (gitara), Pawła Pańty (kontrabas) i Sebastian Frankiewicza (perkusja).
Włodzimierz Nahorny (ur. 1941)
pianista, saksofonista, kompozytor i aranżer, znakomity pedagog. W swoim dorobku kompozytorskim ma zarówno ambitne jazzowe produkcje, jak i przeboje muzyki popularnej. Nahorny to multiinstrumentalista, odnajdujący się właściwie we wszystkich gatunkach muzycznych. Artysta jest kompozytorem muzyki filmowej i teatralnej. Przez krytyków nazywany bywa Chopinem jazzu. Jego muzyka to poezja, a jego życiorys i dokonania to niemal cała historia polskiego jazzu.
W swoim wieloletnim dorobku artystycznym sięgał po rozmaite muzyczne tworzywo: raz komponując balladę Jej portret, z drugiej strony realizował się w jazzowych zespołach Andrzeja Kurylewicza, Krzysztofa Sadowskiego, Andrzeja Trzaskowskiego, Jana Ptaszyna Wróblewskiego i Janusza Muniaka. Bywał też muzykiem rockowej grupy Breakout, towarzyszył wokalistom – Mariannie Wróblewskiej, Łucji Prus, grupie Novi Singer oraz łączył jazz z muzyką poważną. Sukcesem stały się jego jazzowe interpretacje cyklu Mity Karola Szymanowskiego. Nahorny jest muzykiem wszechstronnym, zapraszanym do nagrań i koncertów innych twórców. Swoich sił próbował także jako kompozytor muzyki filmowej i teatralnej. Spod jego pióra wyszły znane tematy jazzowe i popularne piosenki.
Janusz Strobel
jeden z najwybitniejszych wirtuozów gitary klasycznej, kompozytor, aranżer. Urodził się w Gdańsku, w znanej muzycznej rodzinie. Karierę rozpoczął w trójmiejskich zespołach jazzowych. W 1970 r. wraz z Henrykiem Alberem stworzył legendarny Duet Gitar Klasycznych Alber – Strobel, który wkrótce został laureatem festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, tym samym rozpoczynając szeroką działalność koncertową. Założyciel wielu formacji muzycznych, obecnie lider zespołu Janusz Strobel Trio. Współtwórca kilkudziesięciu płyt, w których wziął udział jako kompozytor, aranżer czy instrumentalista.
Nula Stankiewicz
znana przede wszystkim w kręgach piosenki literackiej. Zadebiutowała jako laureatka konkursów poezji śpiewanej. Występowała w wielu składach, ale od kilkunastu lat na stałe współpracuje z Januszem Stroblem. W 2013 r. wspólnie stworzyli dwupłytowy album Strobel Kofta Wołek, którego nakład wyczerpał się niemal natychmiast. Płyta została wznowiona w formie jednopłytowego albumu pt. Wybrane. Nula Stankiewicz w swoim dorobku fonograficznym ma również udział w płycie Patroni Europy i Polski. Artyści Janowi Pawłowi II w hołdzie (2009) oraz W hołdzie wolności (2015). W 2017 r. ukazał się album artystki Byle nie o miłości z piosenkami Agnieszki Osieckiej. Po blisko dwustu koncertach z tym repertuarem Nula stworzyła koncert poświęcony Jonaszowi Kofcie, prezentowany z ogromnym powodzeniem. Rok 2022 to czas kolejnych płyt: Śpiewam z piosenkami Janusza Strobla oraz z muzyka tego samego kompozytora a z tekstami Marii Konopnickiej pt. Niezapominajki. Obecnie artystka prowadzi aktywną działalność koncertową, jest dziennikarką Polskiego Radia, tworzy kolejne realizacje artystyczne. Jej cechą charakterystyczną jest zachowanie poetyckości i subtelności w połączeniu z jazzowymi aranżacjami wykonywanych utworów. Ta kompilacja to znak firmowy artystki.
Paweł Pańta
jest wybitnym polskim kontrabasistą i gitarzystą basowym. Ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w klasie prof. Andrzeja Mysińskiego oraz Studium Jazzowe u Zbigniewa Wegehaupta. W 1995 był członkiem Gustaw Mahler Jugend Orchester, prowadzonej przez Claudio Abbado. W latach 1996-98 współpracował z orkiestrą Philharmonie der Nationen, z którą zagrał ponad sto koncertów. Od wielu lat jest członkiem kwintetu I Solisti di Varsawia, a także współpracuje z kwartetem Prima Vista. Wielokrotnie koncertował z wybitnymi solistami tj.: Piotr Paleczny, Karol Radziwonowicz, Władysław Kłosiewicz, Konstanty Andrzej Kulka, Jan Stanienda, Jadwiga Kotnowska. Uczestniczył w nagraniu wielu płyt, zarówno muzyki klasycznej, jazzowej i rozrywkowej. Współpracował również z całą czołówką polskiego jazzu oraz z gwiazdami światowego formatu: Randy Brecker, Mike Stern, Gregory Porter, Troy Miller, Mark Soskin. Był członkiem Andrzej Kurylewicz Trio, obecnie jest aktywny w zespołach Janusza Bogackiego, Janusza Strobla, Garry Guthmana, Wojciecha Gogolewskiego, Filipa Wojciechowskiego i Łukasza Pawlika. W 2001 r. Paweł Pańta rozpoczął ważny, bez mała dwudziestoletni etap muzycznej kariery – współpracę z Włodek Pawlik Trio, z którym nagrywa następujące albumy: Sonety Szekspira, Anhelli, Tykocin, Struny na Ziemi, Wieczorem, 4 Works 4 Orchestra. Zwieńczeniem wspólnej pracy jest zdobycie Nagrody Grammy 2004 za album Night in Calisia. Artysta jest również liderem i producentem muzycznym płyt. Od 2017 r. jest wykładowcą na wydziale instrumentalnym, na kierunku Jazz i Muzyka Estradowa, w 2021 r. uzyskał tytuł doktora.
Sebastian Frankiewicz
perkusista. Jest absolwentem Wydziału Jazzu katowickiej Akademii Muzycznej. Laureat konkursów Jazz Nad Odrą we Wrocławiu, Festiwalu Standardów Jazzowych w Siedlcach, Złotego Krokusa w Jeleniej Górze i Bielskiej Zadymki Jazzowej. Od 2002 roku współpracuje z Michałem Urbaniakiem. W latach ubiegłych członek zespołów Janusza Muniaka, Zbigniewa Namysłowskiego, Artura Dutkiewicza, Mariusza Lubomskiego, Miki Urbaniak, Zbigniewa Wegehaupta. Koncertuje z Włodzimierzem Nahornym, Kubą Stankiewiczem, Januszem Stroblem, Nulą Stankiewicz, Maciejem Sikałą, Agą Zaryan, Katarzyną Cerekwicką, Urszulą Dudziak, Grażyną Auguścik, Lorą Szafran. Ma na swoim koncie złotą płytę za projekt „Pogadaj ze mną” z tekstami Wojciecha Młynarskiego i muzyką Włodzimierza Nahornego. Występował na festiwalach jazzowych m. in. w Buenos Aires, Londynie, Wiedniu, Baku, Petersburgu, Tel Avivie, Hawanie, Pekinie, Meksyku, Bukareszcie, Sibiu, Kiszyniowie, Moskwie, Kopenhadze. W 2012 roku trio Nowicki/Święs/Frankiewicz, zostało nominowane do nagrody Fryderyk za debiutancką płytę Pathfinder. Był stypendystą Ministra Kultury I Dziedzictwa Narodowego. W 2022 roku uzyskał tytuł doktora sztuk muzycznych. Prowadzi klasę perkusji w Instytucie Muzyki na Uniwersytecie Rzeszowskim. W swoim artystycznym dorobku ma około 40tu nagranych płyt. Obok aktywności pedagogicznej i koncertowej dużą część jego działalności stanowi praca muzyka sesyjnego przy produkcjach telewizyjnych takich jak: Twoja Twarz Brzmi Znajomo czy Taniec z Gwiazdami.
Promethidion, czyli Norwid i Chopin
z udziałem Janusza Olejniczaka
12 sierpnia, godz. 19.00, Amfiteatr w Horyńcu-Zdroju
WYDARZENIE TOWARZYSZĄCE
IV – w Polsce od grobu Fryderyka Chopina rozwinie się sztuka jako powoju wieniec, przez pojęcia nieco sumienniejsze o formie życia, to jest kierunku pięknego, i o treści życia, to jest kierunku dobra i prawdy. Wtedy artyzm się złoży w całość narodowej sztuki.
V – Podnoszenie ludowych natchnień do potęgi przenikającej i ogarniającej Ludzkość całą – podnoszenie ludowego do Ludzkości nie przez stosowania zewnętrzne i koncesje formalne, ale przez wewnętrzny rozwój dojrzałości… ot jest, co wysłuchać się daje z muzy Fryderyka, jako zaśpiew na sztukę narodową.
Dwa powyższe, następujące po sobie fragmenty Epilogu poematu Cypriana Kamila Norwida pt. Promethidion, rzecz w dwóch dialogach z Epilogiem są najczytelniejszą ekspozycją idei artystycznej prezentowanej przez poetę. Są one intelektualną kodą i poetyckim domknięciem, pierwszych dwóch wersów Promethidiona:
Taka rozmowa była o Chopinie/ (Który naczelnym u nas jest artystą), a zarazem wyjaśnieniem określenia naczelny artysta.
Bogate filozoficznie i poetycko wątki wyrastające z tych pierwszych wersów i wieńczące się w przywołanych fragmentach Epilogu stanowią rdzeń scenariusza koncertu Promethidion, czyli Norwid i Chopin, w wykonaniu dwojga aktorów: Dominiki Ostałowskiej i Dariusza Kowalskiego. Ramę muzyczną stanowić będą dwa mazurki, trzy etiudy i dwa fragmenty nokturnów Chopina wg wyboru i w wykonaniu Janusza Olejniczaka. Prowadzenie koncertu oraz słowo wiążące, zawierające informacje o przyjaźni i artystycznych związkach Norwida i zostanie powierzone Jerzemu Kisielewskiemu.
Janusz Olejniczak
koncertuje w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Azji i Australii w najsłynniejszych salach koncertowych, jak Carnegie Hall w Nowym Jorku, Filharmonia Berlińska, Teatro Colón w Buenos Aires, Salle Pleyel w Paryżu, Suntory Hall w Tokio, Lincoln Center w Waszyngtonie, Tonhalle w Düsseldorfie, Concertgebouw w Amsterdamie, Konserwatorium w Moskwie. Wielokrotnie zasiadał w jury konkursów pianistycznych i dawał lekcje mistrzowskie poza granicami kraju – Europie, Kanadzie, Japonii, Kolumbii.
Poza żelaznym repertuarem klasycznym – zwłaszcza Chopinowskim – wykonuje także polską muzykę współczesną (m.in. kompozycje Witolda Lutosławskiego, Henryka Mikołaja Góreckiego i Wojciecha Kilara). Chętnie bierze także udział w wykonaniach muzyki kameralnej. Występował z orkiestrami pod dyrekcją Witolda Rowickiego, Stanisława Wisłockiego, Kazimierza Korda, Antoniego Wita, Jerzego Maksymiuka, Wojciecha Michniewskiego, Tadeusza Strugały, Charles’a Dutoit, Andrzeja Borejki, Grzegorza Nowaka, Jacka Kaspszyka i in. Od wielu lat współpracuje także z Markiem Mosiem i Orkiestrą Aukso. Był jednym z pierwszych wykonawców muzyki Chopina na instrumentach historycznych (Érard i Pleyel). Pianista jest stałym gościem festiwalu „Chopin i jego Europa” w Warszawie, na którym zagrał m.in. u boku Marthy Argerich i Marii João Pires. Wielokrotnie wystąpił również z Orkiestrą XVIII Wieku Fransa Brüggena oraz Orchestre des Champs-Élysées pod dyrekcją Philippe’a Herreweghe.
Jego dorobek artystyczny obejmuje ponad 40 nagrań płytowych dokonanych dla takich wytwórni, jak Polskie Nagrania, Tonpress, Muza, Wifon, Opus 111, Camerata, Sony Classical, Selene, CD Accord, Bearton.
W dowód uznania dla swych interpretacji muzycznych ośmiokrotnie otrzymał nagrodę „Fryderyk”, a za całość dorobku artystycznego odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000) oraz Złotym Medalem Gloria Artis (2005).
Janusz Olejniczak nagrał również ścieżki dźwiękowe do dwóch słynnych filmów: Pianisty Romana Polańskiego oraz Błękitnej nuty Andrzeja Żuławskiego, w tym ostatnim wcielając się także aktorsko w postać Fryderyka Chopina.
Dariusz Kowalski
Urodzony w Siemiatyczach, absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej
Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Od 1998 r. jest związany z Teatrem
Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi, gdzie zagrał m.in. w dwóch ostatnich
przedstawieniach Kazimierza Dejmka – Śnie Pluskwy i Hamlecie, a także
w Małych zbrodniach małżeńskich, Mayday’u, Brygadzie szlifierza
Karhana, Złodzieju, Ziemi Obiecanej, Antygonie w Nowym Yorku, itd.
Ma w swoim dorobku role filmowe – m.in. w Komorniku Feliksa Falka,
Strefie ciszy Krzysztofa Langa, Strajku Volkera Schloendorffa, a także
telewizyjne – występował w serialach Twarze i maski, Fala zbrodni,
Czas Honoru, Na dobre i na złe, Prawo Agaty, a przez 11 lat w serialu
Plebania, grał jedną z głównych ról – Janusza Tracza. Aktor współpracuje też
z Teatrem Polskiego Radia, udziela swego głosu w dubbingu, nagrywa
audiobooki, ostatnio też pisze scenariusze i reżyseruje (był m.in. scenarzystą i
reżyserem koncertu galowego Wyrwano nam serce lecz nie oddamy duszy,
zrealizowanego na zamówienie „Stowarzyszenia 13grudnia”z okazji 35
rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w Teatrze Polskim w Warszawie),
współpracuje także z Reprezentacyjnym Zespołem Artystycznym Wojska
Polskiego.
